‘De Vrouw breekt de buurt’ is een verzameling dichterlijke impressies over drie buurtbewoners die elkaar uit de verte kennen. Man, Vrouw en Krantenjongen.

Wandelend door de besneeuwde straten van een randwijk ziet Vrouw Man achter een raam zijn krant lezen. Zij valt voor hem, hij sluit zich daarop af. Jongen, die zich er te luidruchtig mee bemoeide, ligt, door een in de wijk verdwaald jachtgezelschap, aangeschoten in het bos en denkt dat hij sterft. Vrouw is inmiddels Mans huis binnengedrongen en bestiert zijn leven.

Krakend leer  Een man in zijn rijtjeshuis kijkt uit over een doodlopende weg naar het bos Sneeuw viel al eerder

Man
Hier zit ik dan
Op zachte lederen wangen   Of
stof
zoals satijn dat ik voelen kan

Dat is te zeggen
zo!
met mijn rug ertegen
en heel duidelijk

Kijkt omlaag

Maar hier
rusten de armen
hier
En dáár
Een hand of twee   als
als schattige hondjes   Ik streel schattige hondjes

Buiten klinkt een jachthoorn De man kijkt op

Langs mij   en zo stil
zie ik alleen maar een witte wand
met een deur erin   Dáár

Leunt naar achteren

Lekker rustig hoor
zo
ik
Lekker rustig

Want   waar ik zit kan ik
zomaar niemand horen
zomaar iemand niet zien
zo
Maar zachte lederen wangen
van stof als
satijn
voel ik hier wel
En duidelijk waar ik zit

Leunt naar voren

Waar zit ik hier eigenlijk voor?

Kijkt naar zijn handen  Wrijft de rug van de ene in de palm van de andere