Stilleven met krant op fauteuil en kopje op leuning, Camera Obscura, belichtingstijd 4 tot 5 uur, Low Parkamoor 2013
Rondneuzen in Iemands Ziel
“Zit deze fauteuil?”
Je ploft erin neer, zakt wat weg, schuift en zegt,
“Ach welnee!”
– en dan wil je gewoon weer gaan.
Gewoon weer gaan.
Hoewel,
bij nader inzien ook niet.
Omdat je aan de leuning haken bleef
– aan zo’n koord, weet je –
van hoogstwaarschijnlijk Iemands Ziels kamerjas,
die daar (volgens jou vrij achteloos)
spullen rondslingeren liet.
Toch?
“Ach welnee!” zeg je, “Iets zei POING!” en
daarna nam je het koord mee.
Maar wat maakt het ook uit:
dat je terugveerde, weerspiegelde enkel het gemak waarmee jij,
in de doorgezakte zitting,
wegdroomde
in Iemands Ziel.
Met je elleboog op de leuning, kont in de kuip en
met voeten als slappe teckels op de poef.
Tevredenheid.
Jouw idee van de werkelijkheid.
Daarom krabde je,
genoegzaam en met een vuile nagel,
aan een vlekje.
Ergens waar de zitting zich vouwde en jij,
inmiddels knikkebollend
en om iets slapjes grinnikend,
zoals om de blik die je wierp op Iemands Ziel,
gaapte
en weer opsprong.
“Poing!” Toch?!
Alsof Iemands Ziel voor de lol
door de zitting pulkt,
zijn koord verliest
en
zich voor jou ontbloot,
terwijl jij
met een vuile nagel aan een vlekje krabt.
Wat jij rondneuzen noemt.
getikteteksten 
Soms … denk ik dat één ziel zich verspreid in alle mensen. Dan raakt die ziel in de war. Gaat een eigen leven leiden. En dan raakt de mens in de war.
Hangt dan alles aan een zijden ‘koord’ je?
LikeLike
Geplaatst door asbloed | 30 augustus 2013, 7:42 amZiel = bewustzijn = aandacht.
Eén ziel blijft 1 ziel, soms te ver van zichzelf verwijderd. En zoiets trekt het lijf niet, nee.
“Waar, verdomme, is de navelstreng?!” roept ’t stompzinnige, maar evenzo goed zintuiglijke lijf. De streng bleek echter hartstikke kwijt. Best wel lullig. Temeer daar n koord van een kamerjas uit een oude fauteuil nota bene, maar een koord is. Stoffig en muf. Niet meer dan dat.
U weet gelukkig beter.
U weet dat de ondeelbare ziel na lang zoeken terugkeert, dat ze vleugels heeft. In Uw geval die van een Draak. U vliegt behoorlijk snel, nooit geruisloos, maar immer efficiënt terug. Want Uw omwegen hebben een onnavolgbare betekenis. En die zijn altijd efficiënt. Gelooft U toch niet in fabeltjes – de ziel verspreidt zich niet. Ze maakt zich los om kwijt te raken en terug te keren.
LikeLike
Geplaatst door switha Ro | 30 augustus 2013, 8:05 pmVleugels, dat is mooi spul. Die heeft een Draak ook.
Ik denk wel eens.
Als alleen de mens een ziel heeft. En er eerst 1 mens was. En er sinds de eerste mens ongeveer tussen de 70 miljard en 110 miljard mensen op aarde zijn geboren. Dan heb ik als mens minimaal 1/70.000.000.000 deel van die eerste ziel en maximaal zelfs 1/110.000.000.000. Als ik in de war ben, is dit mogelijk de oorzaak.
Als Draak is het nog gekker. Er was eerst 1 DrakenZiel. Maar!! De eerste Draak is, en dit weet ik zeker, 77 triljard jaar oud. Er zijn exact 700 Draken geboren op aarde. De overige 17 Draken komen van elders. Dat is de reden dat Draken zeer zelden in de war zijn.
Nog iets.
Draken kunnen stoppen met denken. Soms een jaar of 500. Maar!! Als ze dan wakker worden. Dan volgt een explosie van ZwarteGatenGedachten.
Echter.
Stel dat de eerste mens, of nog gekker, de tweede mens, niet op aarde is geboren.
Wat dan?
LikeLike
Geplaatst door asbloed | 30 augustus 2013, 8:56 pmIn de laatste minuten, vlak voor middernacht, schrijf ik U dit: Op mijn laatste rondje voor het slapen gaan ontving ik Uw bericht, hoewel niet geruisloos. De zendmast verderop knetterde door het klapwieken van Draak Noiro, Lola schrok enorm, dook onder een conifeer weg die meteen haar lelijke, looiige blaadjes vallen liet. Lola wist van niks – maar de Draak keek ik recht in de ogen. Ik kan dat, omdat mijn ziel momenteel me zeer nabij is. Mijn ziel?! O jawel. Desondanks verloor ik 1 seconde Aandacht (<— ziel) waardoor Z even naast de hond ging liggen. Lola wilde me beschermen, likte Z op en nam me mee, sleepte gewoon de riem achter zich aan maar wist exact haar (ons) huis te vinden. Noiro bleef verbaasd aan de zendmast hangen…
Noiro is dus heel oud. Zoiets maakt indruk op een hond. Op mij overigens ook.
Grote vraag: kende Noiro de Tweede Mens? En kunt Ú zich herinneren wie dat was? Zolang het niet god was, vind ik het best. Anders wordt het wel heel complex – iets waar geen Ziel van houdt, complexiteit. De ziel wil enkel heel zijn.
Nu is het verdorie inmiddels tien minuten na twaalf. Maar dat vergeef ik mezelf. Vanuit een hond schrijven is niet eenvoudig. Het heeft een vertragend effect op mij. Maar ik heb nu veel tijd…. Wat een opluchting. Bovendien ben ik blij dat Noiro die conifeer…
LikeLike
Geplaatst door switha Ro | 30 augustus 2013, 10:19 pmGrote vraag: kende Noiro de Tweede Mens? En kunt Ú zich herinneren wie dat was? Zolang het niet god was, vind ik het best. Anders wordt het wel heel complex – iets waar geen Ziel van houdt, complexiteit. De ziel wil enkel heel zijn.
Interessant – intrigerend – onbevredigend – complex. Doch simpel.
** Grote vraag: kende Noiro de Tweede Mens?
Ja, Noiro kende de Tweede mens. Het was zijn Ziel – Genote en hij voelde zich compleet. Echter, dat was van korte [in lichtjaren] duur. Dan zoekt de Ziel verder. Hij?! Ja, ik denk dat de eerste mens een Zoeker was. Zij?! Ja, ik denk dat zij zich laat vinden. En weet dat Hij haar eens weer zal verlaten.
** En kunt Ú zich herinneren wie dat was?
Ja, het was ikzelf. Dat is wat de mens zoekt. Ik ben echter meer dan uitsluitend mijzelf. Een keer dacht ik haar gevonden te hebben. Edoch, zij bleek ook een Zoek-Ster.
Mijn transformatie is nu pas begonnen. Ik ben nu een Dwaal-Ster. Zonder huis. Voor vele Eeuwen. Ik ben opnieuw een Kosmisch Grootjaar binnengevlogen. Alles is wederom nieuw voor mij. Het is uitsluitend mijn ziel die herkent zal worden door een ander. Er is zelfs een kans dat ik in dit Aquariustijdperk verander in een vrouw.
** Zolang het niet god was, vind ik het best.
Blijf het maar best vinden. Het was niet God. God is een illusie. Beslist de meest bedrieglijke van alle illusies die verzonnen zijn door mensen.
** Anders wordt het wel heel complex – iets waar geen Ziel van houdt, complexiteit.
Mijn leven is simpel. Net als de kleur Zwart. Of Wit. Kies maar. Als u niet kiest is er toch een vorm van complexiteit in u. KIES!!
** De ziel wil enkel heel zijn.
Kleine correctie; “Geen enkele Ziel kan meer heel zijn”
De eerste was het.
De tweede ook.
En toen begon het GeDonder.
LikeLike
Geplaatst door asbloed | 1 september 2013, 10:07 amOef… ik ga hier even over nadenken…
LikeLike
Geplaatst door switha Ro | 1 september 2013, 9:05 pmDenk denk denk….met draken in je hoofd….de ziel is gemakkelijk te vinden, het is het meest vergeten en verwaarloosde deel van ons…..
LikeLike
Geplaatst door Kaj Elhorst | 15 september 2013, 1:08 pm……’vanuit een hond schrijven is niet eenvoudig’… al eens gedacht aan het schrijven van fantasy? Chris en ik zullen vaste afnemers zijn….
LikeLike
Geplaatst door drietantes | 17 september 2013, 8:14 pmAha, je las mijn uitwisseling met Asbloed?
LikeLike
Geplaatst door switha Ro | 17 september 2013, 8:33 pmNee, Fantasy nee. Poézie is de puurste vorm, ook Fantasy is te verhalend, toch stiekem weer tegen regels aanleunend. In poëzie staat de tijd stil en zijn regels dus totaal overbodig. Hoera!
LikeLike
Geplaatst door switha Ro | 17 september 2013, 8:44 pm