getikteteksten
van Nora van Dam
Lichtheid.
Rosi weet al snel wat iets verliezen betekent, hoewel weten niet het juiste begrip is. Eerder ervaart ze verlies als een besef – een onaangenaam gevoel de controle kwijt te zijn. Rosi, nog jong, heeft er eigenlijk ook nog geen woorden voor. Daarom ervaart ze elk verlies als een op zichzelf staande, nare herinnering en … Lees verder
‘Weg!’
Achterin onze auto heb ik standaard een paar rubberlaarzen liggen. Je weet maar nooit: voor die ene stortbui of een lekke band in de wildernis. Eigenlijk zou ik aan zee uitwaaien na de ontmoeting met tante Lina. Op laarzen. Maar nu blijk ik, van woede onnadenkend, in oostelijke richting te zijn afgeslagen. Het zij zo, … Lees verder
Altijd waar!
Ik moet eventjes alleen zijn. Niet al te lang: een kwartiertje, dat moet toch kunnen. Op zolder. Porky is net klaar met schoffelen in de achtertuin, heilig overtuigd van het nut. Dat bleek uit wat hij ongevraagd begon uit te leggen. Hij zei dat zoiets als een goed onderhouden achtertuin de woningstichting wel aan zou … Lees verder
De K.A.N.O. ‘s
HIER staat mijn verhaal De K.A.N.O.’s. Leestijd 8 minuten. Het doet mee aan de verhalenwedstrijd Nationale Voorleeslunch. Help me op de longlist terecht te komen door het te lezen en te waarderen door op de duim onderaan het verhaal te klikken. Er zal je dan gevraagd worden om een account aan te maken óf (als je dat … Lees verder
Kutkaartje.
Uit ‘Antibes’, werktitel voor een verzamelingen verhalen over verschillende waarheden. Aflevering waarin Rosita verwoed tegen haar sentimenten vecht. De trouwe lezer zal merken dat ik de openingszin al vaker hanteerde. Hij inspireert me. Maar de dingen die je doet om je kinds vertrek te overleven (niet huilen). Roep sprakeloos makende beelden uit het verleden, ja … Lees verder
Terugval.
Bekijk de dramavlog: ‘Biotoop (Terugval)’ Of lees het verhaal hieronder. Uit ‘Bouwvallig’, werktitel voor een verzamelingen verhalen over verschillende waarheden. Aflevering waarin de kleine Rosi grip op haar wereld probeert te krijgen door woorden op gevonden papiertjes te verzamelen. Tekst, opname en montage in Obras, Evoramonte, Portugal. Kijktijd: 20 min, leestijd: 12 min. Vandaag mag ik met … Lees verder
Pieren steken.
Uit: ‘Antibes’, werktitel voor een serie verhalen over verschillende waarheden. Zeventiger jaren. Aflevering: Rosita bezoekt haar vaders graf. Zodra papa’s geblutste schoen, haaks op het blad, de schop in de grond duwt, ontsnapt hem lucht uit de neusgaten. Met een smeuïge tsjik zakt het blad in de klei. Papa’s neusvleugels bollen, de schoen wipt op … Lees verder
One Way!
Uit: ‘Antibes’, werktitel voor een serie verhalen over verschillende waarheden. Zeventiger jaren. Aflevering: Rosi wil op haar manier haar slaapkamer versieren. In het kersverse, rommelig uit de grond gestampte winkelcentrum bij de tijdschriftenhandel valt Rosi’s oog op iets leuks. In de centerfold van de Popfoto straalt een enorme, uitneembare sticker haar toe. Ze staart er … Lees verder
Een ‘succesmomentje’.
Afgelopen week ben ik op de bodem van de zee beland. Het voelt wat krap, als een plonzende potvis in een diepzee bassin, maar dat is omdat het op een thuiskomst lijkt. Na een verre reis is mijn wereld te groot voor een aquarium en dan groeit er ook nog eens wier uit de voordeurmat. … Lees verder
Achterstevoren.
Uit: ‘Antibes’, werktitel voor een verzameling verhalen over teveel waarheden. Rosita herinnert zich een gezinsritje met de Opel Olympia. De dingen die je doet om Sylvians vertrek te overleven. Waren we bijna thuis, moest en zou ik Porky bij de dorpskroeg afzetten. Hij liet zich niet zomaar ompraten en daarom begon ik met hem te bekvechten. … Lees verder
Wee.
Uit ‘Antibes’, werktitel voor een verzameling verhalen over teveel waarheden. Rosita herinnert zich het afscheid van haar zoon Sylvian op het vliegveld. Een bevalling is niet klaar zodra de streng wordt doorgeknipt. Als een postnatale wee dendert onrust door mijn lijf na Sylvians vertrek. Het laat een uitgedroogd slagveld achter, ik vlei me erin neer en … Lees verder
Alles wat beweegt.
Het ingekorte verhaal bereikte de shortlist van de Nijmeegse Literatuurprijs 2017. Hier de definitieve versie, zoals het in ‘Antibes’, een serie verhalen over te veel waarheden, geplaatst is. Aflevering: Rosita bezoekt haar moeder. ‘Meeuwen,’ zeg ik, ‘zilvergrijze meeuwen.’ Heel voorzichtig. Op driehoog met alles potdicht krijg ik het nu al warm. Door mijn moeders woonkamerraam … Lees verder
– (klad).
Uit ‘Antibes, werktitel voor een verzameling verhalen over teveel waarheden. Rosita schrijft een klad over de eerste ontmoeting tussen haar ouders. Over haat als brandstof in een plot valt veel te zeggen, het sist en trekt als gierende tocht aandacht tot het koud nagloeit. Maar het bevalt me niet, ik wil er graag vanaf, geen idee … Lees verder
One afternoon at Pollawaddy bay.
This ‘slow-slide show’ was inspired by the taciturnity and rough shyness of fishing men (and one woman), knowing that they were watched by some other locals and a few tourists. It was peaceful though, and I could observe the changing formations people do in a unconscious way. Mind to open the volume at the youtube. … Lees verder
Hyde & seek, Norah!
Je neemt afscheid van je oude moeder – de volgende dag zal je naar Ierland vertrekken. Zij, mam, serveert je nog een kopje thee en babbelt opgewekt. Jij knikt verstrooid op de dingen die ze zegt, dus hier en daar, en roert in het kopje dat de kleine kolk binnenin (door jouw rusteloze hand veroorzaakt) … Lees verder
Sites die ik volg
